O adama veda mektubu

 Sevgili canımı en çok yakan,

Öncelikle seni çok özledim. Son görüşmemizden sonra beni bir kere bile sormasan da, hiç aramasan da, tatillerden tatile gidip büyük ihtimalle bir sürü kadınla olsan da... Ben seni çok özledim. Sen yokken de yaşadıklarımı sana anlattım. Güzel bir yere gittiğimde senin de görmeni istedim. Zorlandığımda keşke sen yanımda, bana destek olsan diye düşündüm. Ama hiç birinde yoktun.

Ben galiba sana yük olurdum. O güzel, başarılı hayatında... Sen güçlüsün, her şeyin var... Bense hayatımı yeniden kuruyorum ve bolca da ağlıyorum. Ben seni yavaşlatırdım. Kesin sıkılırdın bu kadar çok ağlamamdan, bu kadar duygusal olmamdan. İlk başlarda beni sevdiğini, seveceğini sanmıştım. Bana bazen o kadar güzel bakıyordun ki... Hayatım boyunca bu sürsün istiyordum. Ama sonra o bakışların yerini beni hiç görmemelerin aldı. Bir gün sana güzel bir şey söyledim, kafanı benden başka bir yöne çevirdin. Ellerimiz birbirine değer gibi oldu, elini o kadar hızlı çektin ki sanki benden tiksiniyordun.

Hele sana seni sevdiğimi söylediğim o gün... Sanki sana ölüm haberi vermişim gibi yıkıldın. Neydi seni bu kadar korkutan? Beni sevmemeni, istememeni hadi anladım... Ama neden dünyanın en çirkin kadınıymışım gibi davrandın? Ben nasıl başardım seni bu kadar korkutmayı? Ben sana bir adım gelirdim, sen beş adım geri kaçardın. Sana mesaj atardım, saatler sonra cevap verirdin. Genelde ben uzatırdım konuşmayı, her seferinde derdim ki "Bir daha asla yazmayacağım"... Sonra yine sana yazarken bulurdum kendimi.

O kadar istiyordum ki seninle konuşmayı... Seni göreceğimi bildiğim günler başlardı içim içime sığmamaya. Varlığının orada olduğunu bilmek bile beni çok iyi hissettiriyordu. Benim için parmağını bile kıpırdatmazdın ama nedense kendimi senin yanında çok güvende hissederdim. Söylesene, neden beni istemedin? Yeterince güzel mi değilim? Burnum mu çok büyüktü? Dişlerim mi çok çarpıktı? Söylesene... Nedir beni bu kadar sevilmez yapan? Çok mu saftım? Senin kadar iyi bir aileden mi gelmiyorum? Maddi durumum mu kötü? Neden beni sevemedin? Neden sevecek gibi yapıp sonra arkana bakmadan kaçtın?

Sen beni reddettiğinde, ilk başta rahatladığımı sandım... Ama sonra günden güne ışığım söndü. Yapayalnızdım zaten. Ailem uzaktaydı, arkadaşlarım uzaktaydı. Başıma bir şey gelse, işe gitmediğimde ancak işyerindekiler anlardı. Yapayalnız kaldım. Aynaya baktığımda enkaz gördüm. Saatlerce uyudum ama gözaltımdaki morluklar hiç geçmedi. Kendi vücudumdan tiksindim... Benden bu kadar ürktüğüne göre bende kötü bir şeyler olmalıydı. Arzulanmaz, çirkin, belki pasaklı...

Estetik yaptırmak için doktorlar araştırdım. "E burnumdan bildim tabii beni sevmemeni"  Hemen para biriktirme planları yaptım rinoplasti için. Benim çok güzel olmam ve senin de pişman olup bana dönmen gerekiyordu çünkü. Seni rüyalarımda gördüm... Bazen hevesle uyandım, belki yazmışsındır diye. Bazen de korkuyla uyandım, ya sana yazmışsam diye. İkisi de olmamıştı.

Halen seni rüyalarımda görüyorum... Ya başkasıyla ya da benimle ama sen bana kötü davranırken. Aslında seni artık eskisi kadar istemiyorum. O kadar ağladım ki... Sen gelmiyorsun, sen beni sevmiyorsun diye. Bir keresinde sana çok benzeyen bir adam gördüm... Bir kızın saçını okşayıp onu öpüyordu. Eve ağlamadan nasıl geldim bir bilsen... Ya da bilme. Sen benimle ilgili hiçbir şey bilme.

Asla hak etmiyorsun. Sana bir damla gözyaşım bile çoktu ama maalesef ki ben seni sevdim. Peki... Dönersen? Olur da beni seversen? Artık bunun bir önemi olmamalı. Çünkü sen bensiz olmayı her gün bilerek seçtin. Başkasıyla olabilirdim, başkasını sevebilirdim... Ama senin için fark etmez ki. Umrunda değil. Hatta belki mutlu bile olursun, rahatsız edici sevgimi üzerinden alacağım ya...

Allah'a yalvarıyorum her gün ama her gün senin sevgini içimden alsın diye. Biliyorum ki bir gün bundan kurtulacağım. Sevgimin zerresini bile hak etmiyorsun. Bense sana veda etmeyi başaramayacak kadar beceriksizim. Tamam, sevme... İstemiyorum. Git, ne yaparsan yap. Biliyorum bir gün bir adam gelecek ve ben, senin beni istemediğin için Allah'a şükredeceğim.

Ama lütfen... Sen de mutlu ol. Çünkü seni çok seviyorum. Beni istememene saygı duyuyorum. Nasıl yaşamak istiyorsan öyle yaşa, enerjimi de artık üstünden alacağım... İnan, çok çabalıyorum bunun için. Mutlu ol. Senin seveceğin kadın yine de çok şanslı... Senin gözlerine bakabilmek, seninle uyanabilmek çok güzel olmalı. Ama sen beni istemedin.

Artık ben de seni istememeyi seçiyorum. Seni unutmak istiyorum... Ve bu sefer hissediyorum, Rabbim bu çektiğim acının ardından bana beni her şeyden çok sevecek, eşim olacak o adamı gönderecek. Seni sevmem ise benim kendime varmam için bir yönlendirmeydi. Ama seni sevmek artık bana çok ağır geliyor.

Bu sevgiyi kendime vereceğim.

Allah'ım, beni sevecek adam gelene kadar bu sevgiyi kendime veriyorum.